martes, 24 de mayo de 2011
CASTING DA TVG NO CEIP DO PINDO
HOXE VISITANOS A TVG, ONDE NOS FARÁN UNHA SERIE DE PREGUNTAS Ó ALUMNADO, PARA A POSTERIOR INCLUSIÓN NUN PROGRAMA DA TELEVISIÓN DE GALICIA RELACIONADOS COS NENOS.
jueves, 19 de mayo de 2011
ACTIVIDADE TEATRAL CO ACTOR DE CEE ( TOÑO CASAIS )
 |
| CHARLA -VISITA do actor de Cee (Toño Casais) 19/05/2011 |
Moitas grazas por visitar o noso cole!!!! Sáudos, e sorte para o futuro ( Ou como se di no teatro ...moita merda!!!)
miércoles, 18 de mayo de 2011
Mañá visitaranos o actor Toño casais ( natural de Cee)
Empezó en el teatro por probar y, de la mano de Talía, lo convirtió en un trabajo con el que ya lleva dos María Casares
Eduardo Eiroa 7/4/2010
Valoración (2 votos)
Tenía solo once años cuando a aquel alumno del colegio Manuela Rial le propusieron un día ir a clases de teatro. Empezaba a impartirlas Artur Trillo en Cee y a él le dijeron que allí se lo podía pasar uno muy bien. Así que fue.
No sabía Toño Casais (Cee, 1976) que aquella actividad extraescolar se iba a convertir en una profesión. De hecho, cuenta hoy, se fue haciendo un trabajo poco a poco, casi sin querer.
No contaba para nada con eso aquel niño pequeño que en 1988 hacía su primera actuación.
Con otro grupo de chavales de Cee entró a formar parte de Doidos, la compañía infantil de Talía. Pero pasaron los años y los niños crecieron, entrando a formar parte, como aficionados, de Talía.
De aquella tropa de jóvenes talentos de las tablas aguantaron, sin interrupciones, solo dos, Artur Trillo, creador y director de la compañía, y Toño Casais.
El trabajo y la vida fue separando a los otros de Talía, aunque alguno -David Creus- recunca de vez en cuando.
Como aficionado, Toño Casais empezó a montar con sus compañeros un espectáculo al año. Los estudios no le llamaban y tras su paso por una radio local recibió una llamada: «Artur propúxome montar un espectáculo profesional e non o dubidei», cuenta. Su primer trabajo se tituló Retén . Y desde entonces ha pasado por decenas de ellos. Ahora hay años en los que ponen sobre las tablas hasta tres producciones distintas, y con un volumen de trabajo creciente. Entre 90 y 130 funciones anuales. «Somos a compañía con máis funcións ao ano», cuenta. Reconoce que nunca contó con eso, que no vio en el teatro una salida profesional. Ahora cuando se le pregunta si podría dedicarse a otra cosa, lo tiene claro: «Non cambio de profesión nin de broma, non sei facer outra cousa», dice.
Arte dramático
Aunque su vida profesional estuvo siempre vinculada a Talía, hubo algunas otras referencias. Estudió arte dramático con una beca en Barcelona y con el Centro Dramático Galego participó en cuatro o cinco espectáculos. Además, da clases de teatro en varios municipios de la Costa da Morte. Desde los 23 años vive exclusivamente del teatro. «Hoxe só coas funcións poderíamos vivir ben -cuenta-, pero seguimos cos cursos». Porque le gusta y por lo que pueda pasar.
Ya lleva dos premios María Casares, el último de ellos como actor principal por Palabras encadeadas , una obra que, asegura, le permitió interpretar «o mellor personaxe que nunca pasou polas miñas mans».
Lo suyo es ser actor, y tampoco ve mal el cine y la televisión. Eso sí, los cásting, cuenta «son o máis desagradable que hai, se podo escapar deles, mellor». Así que tampoco parece tener prisa en probar cosas nuevas.
Si algo viene, bien, si no, a seguir disfrutando con lo propio. Seguro que el día que la profesión lo lleve a las urgencias de los rodajes diarios echará de menos el salón de actos del Concello de Cee en el que dio sus primeros pasos.
(fonte: Eduardo Eiroa, 7-4-2010; La voz de Galicia)
lunes, 2 de mayo de 2011
LETRAS GALEGAS 2011 " LOIS PEREIRO"
durante toda a semana traballaremos diferentes actividades
como: crucigramas, sopa de letras, ...etc.
BIOGRAFÍA:
Aínda que a vida de Lois Pereiro aparece ligada á vila luguesa de Monforte de Lemos
as súas orixes familiares sitúanse nas terras
do Incio, na montaña de Lugo.
A familia paterna era a de orixe máis humilde, o seu avó Manuel traballou dende os sete
anos e o seu irmán maior non tivo máis remedio que coller o mesmo camiño que un
grande número de galegos e galegas e emigrar a Cuba.
Manuel, o avó, quedou en Galicia, e abriuse
camiño como madeirista. Da súa unión con Pura Vila naceu un único fillo, Manuel, ao que
mandaron a estudar Dereito a Madrid. Unha vez conseguido o título de avogado traballou
unha tempada de pasante, aínda que rematou á fronte dun taller de cristalería en Monforte, no mesmo no que anos máis tarde, traballaría o seu fillo Lois.
A familia materna proviña de Santa Cristina de Viso, da vila luguesa do Incio, da chamada Casa Castelo, e era unha familia con máis solvencia económica.
Os avós maternos, Hermenegildo Pereiro e Balbina Pontón, tiveron tres fillos: Carmen,
Inés e José Luis.
Ambas as dúas familias coincidían nas festas e había entre eles unha boa relación, consecuencia da cal foi o matrimonio, en 1955, de Manuel Sánchez e Inés Pereiro.
Inés conseguiu o título de profesora de primaria e exerceu, dende os dezaoito anos,
en aldeas da provincia de Lugo. O matrimonio tivo tres fillos, Xosé Manuel, Lois e Inés
Luís Ángel Sánchez Pereiro naceu o 16 de
febreiro de 1958, domingo de Entroido, en
Monforte de Lemos, na mesma casa que
construíra o seu avó Manuel a comezos dos
anos cincuenta. Esta casa estaba situada a
rentes do que antes fora o solar do Stadium
do Lemos F.C., na estrada a Ourense.
O que sería coñecido como Lois Pereiro, era
o segundo dos dous irmáns. Xosé Manuel
nacera dezasete meses antes. Ambos os
dous quedaron ao coidado de Emilia Expó-
sito, unha muller que entrara na casa cando
seu pai aínda estaba solteiro.
Os seus primeiros anos de vida pasaron entre Monforte, durante o curso escolar, e as
aldeas dos avós en Reádigos e Santa Cristina no verán.
En 1975, Lois, con dezasete anos, marchou
a Madrid para estudar na universidade a carreira de Socioloxía.
Pouco durou esta primeira experiencia madrileña para Lois, pois antes de rematar o
primeiro trimestre do curso escolar, e aproveitando as vacacións que deran pola morte
do ditador Francisco Franco, regresou a Monforte, poñéndose a traballar na cristalería de
seu pai, e colocando vidros polas obras da
contorna.
Un ano despois regresa a Madrid e matricú-
lase na Escola Oficial de Idiomas, onde estuda inglés, francés e alemán.
Son os anos da transición á democracia e
Lois asiste a recitais, concertos, proxeccións
na Filmoteca...
Nesa época coñeceu a artistas galegos como
Reimundo e Antón Patiño, Manuel Rivas,
Menchu Lamas.... Con eles, e co seu irmán
2 MONFORTE-MADRID
Lois, xogando na sala da casa de Monforte.
Arquivo familar Sánchez Pereiro
Lois Pereiro, á dereita, co seu irmán Xosé Manuel,
nunha foto do colexio dos Escolapios, en Monforte de Lemos.
Arquivo familar Sánchez PereiroBIOGRAFÍA DE LOIS PEREIRO. LETRAS GALEGAS 2011 5
Xosé Manuel, crearon e editaron a revista
Loia, da que só se publicaron catro números
e estaba editada en fotocopias.
É a epoca das súas viaxes por Europa, visitando en tren Centroeuropa, Gran Bretaña e
Irlanda.
Esta segunda etapa madrileña vai rematar
traxicamente. No ano 1981 intoxícase pola
inxesta de aceite adulterado, o aceite desnaturalizado de colza. Unha intoxicación que
provoca a morte de máis de seiscentas persoas e a enfermidade de preto de vinte mil.
Os primeiros meses son de desconcerto pois
aínda se descoñece a orixe da enfermidade
pero, unha vez diagnosticada e comezadas
as sesións de rehabilitación, decide deixar
Madrid e voltar definitivamente a Galicia.
Estableceuse na Coruña, na casa do seu irmán Xosé Manuel, na rúa Costa Rica, vivenda que compartirían coa súa irmá pequena,
Inés.
Nesta época traballa esporadicamente en dobraxes e guións para a TVG e noutros programas audiovisuais experimentais.
A Agrupación Cultural O Facho, da Coruña,
concédelle, o 19 de novembro de 1982, o
primeiro premio do seu Concurso Nacional
de Poesía. É o único premio literario que Lois
vai conseguir ao longo da súa vida.
Nos anos 1984 e 1985 participa en dous libros colectivos, De amor e desamor, publicados por Ediciós do Castro, de Sada. Este
libros darán nome a toda unha xeración de
poetas galegos, retratados de maneira xenial por Ricardo Carvalho Calero
febreiro de 1958, domingo de Entroido, en
Monforte de Lemos, na mesma casa que
construíra o seu avó Manuel a comezos dos
anos cincuenta. Esta casa estaba situada a
rentes do que antes fora o solar do Stadium
do Lemos F.C., na estrada a Ourense.
O que sería coñecido como Lois Pereiro, era
o segundo dos dous irmáns. Xosé Manuel
nacera dezasete meses antes. Ambos os
dous quedaron ao coidado de Emilia Expó-
sito, unha muller que entrara na casa cando
seu pai aínda estaba solteiro.
Os seus primeiros anos de vida pasaron entre Monforte, durante o curso escolar, e as
aldeas dos avós en Reádigos e Santa Cristina no verán.
En 1975, Lois, con dezasete anos, marchou
a Madrid para estudar na universidade a carreira de Socioloxía.
Pouco durou esta primeira experiencia madrileña para Lois, pois antes de rematar o
primeiro trimestre do curso escolar, e aproveitando as vacacións que deran pola morte
do ditador Francisco Franco, regresou a Monforte, poñéndose a traballar na cristalería de
seu pai, e colocando vidros polas obras da
contorna.
Un ano despois regresa a Madrid e matricú-
lase na Escola Oficial de Idiomas, onde estuda inglés, francés e alemán.
Son os anos da transición á democracia e
Lois asiste a recitais, concertos, proxeccións
na Filmoteca...
Nesa época coñeceu a artistas galegos como
Reimundo e Antón Patiño, Manuel Rivas,
Menchu Lamas.... Con eles, e co seu irmán
2 MONFORTE-MADRID
Lois, xogando na sala da casa de Monforte.
Arquivo familar Sánchez Pereiro
Lois Pereiro, á dereita, co seu irmán Xosé Manuel,
nunha foto do colexio dos Escolapios, en Monforte de Lemos.
Arquivo familar Sánchez PereiroBIOGRAFÍA DE LOIS PEREIRO. LETRAS GALEGAS 2011 5
Xosé Manuel, crearon e editaron a revista
Loia, da que só se publicaron catro números
e estaba editada en fotocopias.
É a epoca das súas viaxes por Europa, visitando en tren Centroeuropa, Gran Bretaña e
Irlanda.
Esta segunda etapa madrileña vai rematar
traxicamente. No ano 1981 intoxícase pola
inxesta de aceite adulterado, o aceite desnaturalizado de colza. Unha intoxicación que
provoca a morte de máis de seiscentas persoas e a enfermidade de preto de vinte mil.
Os primeiros meses son de desconcerto pois
aínda se descoñece a orixe da enfermidade
pero, unha vez diagnosticada e comezadas
as sesións de rehabilitación, decide deixar
Madrid e voltar definitivamente a Galicia.
Estableceuse na Coruña, na casa do seu irmán Xosé Manuel, na rúa Costa Rica, vivenda que compartirían coa súa irmá pequena,
Inés.
Nesta época traballa esporadicamente en dobraxes e guións para a TVG e noutros programas audiovisuais experimentais.
A Agrupación Cultural O Facho, da Coruña,
concédelle, o 19 de novembro de 1982, o
primeiro premio do seu Concurso Nacional
de Poesía. É o único premio literario que Lois
vai conseguir ao longo da súa vida.
Nos anos 1984 e 1985 participa en dous libros colectivos, De amor e desamor, publicados por Ediciós do Castro, de Sada. Este
libros darán nome a toda unha xeración de
poetas galegos, retratados de maneira xenial por Ricardo Carvalho Calero
(Fonte: Seminario Galán)
Suscribirse a:
Entradas (Atom)